Πως πρέπει να τρώνε τα παιδιά με αντίσταση στην ινσουλίνη;
Πως πρέπει να τρώνε τα παιδιά με αντίσταση στην ινσουλίνη; Η αντίσταση στην ινσουλίνη συνδέεται συχνά με την παχυσαρκία, αλλά δεν εμφανίζεται σε όλα τα παχύσαρκα άτομα και μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε μη παχύσαρκα παιδιά και ενήλικες.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι πρόδρομος του διαβήτη τύπου 2
Η αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 και χαρακτηρίζεται από συχνή πείνα, αύξηση βάρους, γλυκιά επιθυμία, υπνηλία μετά τα γεύματα και υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, συνδέεται συχνά με την παχυσαρκία, δεν εμφανίζεται σε όλα τα παχύσαρκα άτομα και μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε μη παχύσαρκα παιδιά και ενήλικες. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που επιτρέπει την είσοδο και τη χρήση της ζάχαρης στα κύτταρα των μυών και του λιπώδους ιστού. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια μείωση της δράσης με ινσουλίνη και της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Οταν αναπτύσσεται αντίσταση στην ινσουλίνη, το σάκχαρο του αίματος αυξάνεται λόγω της αυξημένης παραγωγής ζάχαρης από το ήπαρ και της μειωμένης πρόσληψης ζάχαρης στο κύτταρο ως απάντηση στα φυσιολογικά επίπεδα ινσουλίνης. Γενετικές και μη γενετικές αιτίες είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη της αντίστασης. Οι μη γενετικές αιτίες περιλαμβάνουν χαμηλό βάρος γέννησης, παχυσαρκία, καθιστική ζωή και διαιτητικά λάθη. Πως πρέπει να τρώνε
ΠΟΙΕΣ είναι οι συνθήκες που συνοδεύουν την αντίσταση στην ινσουλίνη;
Η αντίσταση στην ινσουλίνη συνδέεται συχνά με την παχυσαρκία, δεν εμφανίζεται σε όλα τα παχύσαρκα άτομα και μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε μη παχύσαρκα παιδιά και ενήλικες. Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί επίσης να παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της εφηβείας, οι οποίες είναι φυσιολογικές περίοδοι. Σε υγιή παιδιά με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 2, η ισορροπία μεταξύ ευαισθησίας στην ινσουλίνη και απελευθέρωσης διαταράσσεται. Ο αυξημένος κοιλιακός λιπώδης ιστός συνδέεται με αντίσταση στην ινσουλίνη ανεξάρτητα από το συνολικό σωματικό λίπος. Η ινσουλίνη έχει παρόμοια λειτουργία με τη λεπτίνη, η οποία εκκρίνεται από τον λιπώδη ιστό και είναι γνωστή ως σήμα κορεσμού. Οταν το βάρος αυξάνεται, η έκκριση ινσουλίνης αυξάνεται για να διατηρήσει την κανονική ισορροπία γλυκόζης και να ξεπεράσει την αντίσταση. Το επίπεδο ινσουλίνης στους παχύσαρκους ανθρώπους είναι παράλληλο με τη διάρκεια και τη σοβαρότητα της παχυσαρκίας.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι πρόδρομος του διαβήτη τύπου 2. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι η υποκείμενη αιτία πολλών μεταβολικών και καρδιαγγειακών προβλημάτων που συνοδεύουν την παχυσαρκία. Τα τελευταία χρόνια, η αυξημένη συχνότητα εμφάνισης υπέρτασης, δυσλιπιδαιμίας (υψηλή LDL Η χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια, η χαμηλή HDL χοληστερόλη) και ο διαβήτης τύπου 2 σε παχύσαρκα παιδιά και εφήβους εξηγείται από την αντίσταση στην ινσουλίνη. Στην αντίσταση στην ινσουλίνη, το αυξημένο σκουρόχρωμο δέρμα εμφανίζεται συχνά στο πίσω μέρος του λαιμού, στις μασχάλες και σε άλλες πτυχές. Η αντίσταση στην ινσουλίνη οδηγεί σε αυξημένη ανδρογόνο δραστηριότητα και έτσι στην πρώιμη μασχαλιαία και γεννητική ανάπτυξη των μαλλιών στα παιδιά και στην αύξηση της τριχοφυΐας σε άλλες περιοχές. Η κύρια αιτία του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών, το οποίο χαρακτηρίζεται από εμμηνορροϊκές ανωμαλίες, υψηλά επίπεδα ανδρογόνων, ανάπτυξη μαλλιών και παχυσαρκία σε νεαρά κορίτσια και γυναίκες, είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυξημένη τάση για αντίσταση στην ινσουλίνη, μη αλκοολική λιπώδη ηπατική νόσο, αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος, καρδιαγγειακές παθήσεις και πήξη.
Συμπτώματα αντίστασης στην ινσουλίνη
• Απώλεια συγκέντρωσης • Κατάθλιψη • Κόπωση • Συχνή πείνα • Αύξηση βάρους • Γλυκιά λαχτάρα • Ο ύπνος μετά τα γεύματα • Κοιλιακό φούσκωμα, αέρια • Υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα • Υψηλή αρτηριακή πίεση
Θεραπεία αντίστασης στην ινσουλίνη
Η πρώτη γραμμή θεραπείας είναι η απώλεια βάρους με διαιτητική τροποποίηση και άσκηση. Οι απλοί υδατάνθρακες και το λίπος στη διατροφή αυξάνουν τον υπερινσουλινισμό, μειώνουν την οξείδωση των λιπαρών οξέων και προκαλούν υψηλά τριγλυκερίδια. Τα τρόφιμα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη αυξάνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Ο γλυκαιμικός δείκτης ενός τροφίμου δείχνει την ικανότητά του να αυξάνει το σάκχαρο του αίματος. Τα λαχανικά, τα περισσότερα φρούτα, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, οι ξηροί καρποί και
τα γαλακτοκομικά προϊόντα ταξινομούνται ως χαμηλά γλυκαιμικά. Τα αλευρώδη και ζαχαρούχα τρόφιμα όπως το ρύζι, το λευκό ψωμί, τα κέικ και τα γλυκά ορίζονται ως έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη. Η άσκηση βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους. Οι ασθενείς χωρίς καρδιαγγειακή νόσο και υψηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να κάνουν δραστηριότητες μέτριας έντασης (όπως γρήγορο περπάτημα, τζόκινγκ, ποδηλασία, κολύμπι, σχοινάκι, χορός) για το 30-60 λεπτά την ημέρα. Μετά τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, μπορούν επίσης να κάνουν ομαδικά αθλήματα. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ της έντασης της άσκησης και της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους, χρησιμοποιείται ειδικό φάρμακο για την ευαισθητοποίηση στην ινσουλίνη για τη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Αυτή η θεραπεία δεν συνιστάται για μικρά παιδιά. Η θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί σε επιλεγμένες περιπτώσεις.
Πως πρέπει να τρέφεται ένα παιδί με αντίσταση στην ινσουλίνη;
Σε παιδιά και εφήβους με αντίσταση στην ινσουλίνη, πρέπει να γίνει ένα διατροφικό πλάνο που δεν θα εμποδίσει την ανάπτυξη, περιέχει κατάλληλες για την ηλικία θερμίδες και είναι ισορροπημένο σε πρωτεΐνες, λιπαρά και υδατάνθρακες. Σε αυτό το διαιτητικό μοντέλο, η περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά θα πρέπει να είναι χαμηλή, τα ποτά και τα τρόφιμα που περιέχουν απλά σάκχαρα και υψηλής θερμιδικής αξίας τρόφιμα γρήγορου φαγητού θα πρέπει να αποφεύγονται. Ψωμί ολικής αλέσεως και τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες (φρούτα, λαχανικά και όσπρια) θα πρέπει να προτιμώνται. Τα φρέσκα φρούτα θα πρέπει να προτιμώνται για 2-3 μερίδες την ημέρα αντί για χυμό φρούτων, τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (πιλάφι ρυζιού, ζυμαρικά, γλυκά, τοστ, μπανάνα, τα ζαχαρούχα ποτά, κ.λπ.) δεν πρέπει να καταναλώνονται συχνά και τα σνακ τρόφιμα πρέπει να είναι τρόφιμα που δεν περιέχουν υψηλές θερμίδες (ξηροί καρποί, βουτυρόγαλα, γιαούρτι και φρούτα). Η αλλαγή του τρόπου ζωής είναι απαραίτητη. ΕΚΤΟΣ από τη σωστή διατροφή, η γενική κινητικότητα και ένα τακτικό πρόγραμμα άσκησης βελτιώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και έτσι μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, ανεξάρτητα από την παχυσαρκία και την παχυσαρκία. Πως πρέπει να τρώνε
Τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί αυτό;
Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να προληφθεί από την εγκυμοσύνη. Η υπερβολική αύξηση βάρους ή ο υποσιτισμός της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο διαβήτης
κύησης, το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης διαταράσσουν τον μεταβολικό προγραμματισμό του μωρού και αυξάνουν την τάση για παχυσαρκία και αντίσταση στην ινσουλίνη σε μεταγενέστερες ηλικίες. Η υγιεινή διατροφή της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η φυσιολογική αύξηση του σωματικού βάρους και η πρόληψη του διαβήτη κύησης μειώνουν αυτόν τον κίνδυνο. Η ταχεία αύξηση του σωματικού βάρους μετά τη γέννηση, ειδικά σε περιπτώσεις χαμηλού βάρους γέννησης, αυξάνει τον κίνδυνο ταχείας ανάπτυξης, παχυσαρκίας και αντίστασης στην ινσουλίνη. Για το λόγο αυτό, το μητρικό γάλα θα πρέπει να είναι η κύρια διατροφή τους πρώτους 6 μήνες. Το μητρικό γάλα αποτρέπει την παχυσαρκία και μειώνει την πιθανότητα πιθανής αντίστασης στην ινσουλίνη αργότερα στη ζωή. Κατά τη μετάβαση σε πρόσθετα τρόφιμα, μια διατροφή με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη και χωρίς κορεσμένα λιπαρά βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Η υιοθέτηση της σωστής διατροφής και του ενεργού τρόπου ζωής για την πρόληψη της υπερβολικής αύξησης βάρους στην παιδική ηλικία και η αντικατάσταση της ανεπάρκειας βιταμίνης D, εάν υπάρχει, εμποδίζει την ανάπτυξη της αντίσταση στην ινσουλίνη.
